yelkovan emekliliği yaklaşmış bir memur gibi isteksiz, sessiz bir
akrep pusuda bekliyor zamanı sokmak için. ne kadar da çok
anzac askeri olmaya çalıştım aslında ben, manevi gelibolularda…
bu üç adam kadar kutsal bir şey inmedi bu topraklara : “al kalbimi de
kafana göre takıl” hissiyatını vermekti incillerinin ilk buyruğu…
hepsi birer isa’ydı aslında, biraz terbiyesiz, biraz bencili ama:
baba, oğul,kutsal ruh: mazhar, özkan (ve) fuat...
şarap içmeli; kırmızı notalar biriktirmeli ve tat
almalı çarmıha gerilmekten;
onları dinlerken…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder