insan karakterinden kolay kolay emekli olamıyor: hırçın bir adamım, bunu kabul ediyorum artık- en fazla da kendime karşı. kendi kendimle sulh ilan edemediğim için, neye isyan ettiğini bilemeyen bir asi gibi kendi dağlarıma çıktım.
hiç olmayacak bir devrimi bekleyen hayalperest bir gerillanın, yıllar içinde profesyonel bir eşkiyaya dönüşmesi gibi; cümlelerim acıtmaktan başka bir işe yaramamaya başladı.kendimi ve en yakınımdakileri...
bütün bu illegal sürecin sonunda, inandığım değerlerin ve insanların ( en azından bir bölümünün ) büyük ve kof bir hayalden ibaret olduğunu öğrendim.hayata benim yüklediğim anlamların gereksizliğini...
kendimi affetmemeyi öğrendim...
ve kendimi affetmeyi...
genel af zamanı şimdi, dağlardan iniyorum.
kendimi sürgün ettiğim adalarda ve kuzey kentlerinde, griler vardı son seferinde: hep manen siyah-beyaz gibi geliyordu çektiğim fotoğraflar.
oysa, unutmuşum bu rengarenk fotoğrafı da, üstelik çok kuzeydeyken çekmiştim ben.
genel af zamanı şimdi: tüm renklerimle barışma zamanı...
*fotoğraf, kopenhag'ta çekildi. "venividisoni" uygulandı.
genel affına sığınarak söylüyorum ki , uzun zamandır seni böyle "bilinçli" görmemiştim...;)))
YanıtlaSilimza : vadi'nin gülü...;)))
ah be canım, ah be....
YanıtlaSilRahşan Affı mı ne
sen affı falan bırak
sen olmaya devam et
tanıyan bilir
cehennemden cenneti, acılar içinden mavi gökyüzünü anlatabileceğini mi düşünüyorsun?soğuk çelik raylardan yeşil çayırları anlatabilir misin?bir maskeden gülümsemeyi? anlatabileceğini düşünüyor musun anlatabileceğini düşünüyor musun ağaçlarla sıcak külleri? ağaçlarla sıcak külleri?
YanıtlaSil