ikame kültürüne bayılıyorum: onun yerine, bunu verelim; kalbiniz rahatsız mı etti, protezini yapalım...
antitezleri olmayan kavramları kabul edemediğimiz için protezlerini yapıyoruz. manevi plastikten putlar yapıp, onlara tapıyoruz... giderek biyonikleşiyor hissiyatımız. giderek daha dirençli, daha kurşun işlemez oluyor kalplerimiz. kendimizi böyle güçlü zannediyoruz.
"politically correct"iz: sakat insanlara acıyan gözlerle bakmamamız gerektiğini bilecek kadar medeni; ama yüreklerindeki sakatlığı protezle değiştirmeyen insanları anlayamayacak kadar vahşiyiz. sakatlanmış tüm o yüreklerin, tarihin unuttuğu bir müzede saklanması gerektiğini düşünüyoruz.
protezlerimizi,ah, ne de çok seviyoruz...
*fotoğraf, aarhus modern sanatlar müzesi'nde çekildi.
O kadar bayılıyoruz ki gercekerini unutuyoruz bazen.
YanıtlaSil