Şimdi senin sahillerine vursam, büyük ve sansasyonel bir uçak kazasından sonra... Tek kurtulan ben olsam, senin (zümrüt ormanlarla kaplı ama bir o kadar tehlikeli ) dağlarına çarpıp; küçük bir çoçuğun dağıttığı puzzle misali parçalanarak suya düşen uçaktan...
İçimdeki kalabalığın zıddı bu adayı hemen tanısam: Karikatürdekilerin aksine, palmiye olmasa bu adada da, begonviller olsa sözgelimi.Aylarca sakallarım uzasa, mesela, Robinson'u olsam ben kişisel, ıssız adanın.Ve Cuma olsa kalbim: Hizmetkarı olsa senin sıcak kalbinin.
Kurtarılmak için hiç ateş yakmazdım, bu kıtalardan ve önyargılar imparatorluğundan azade toprak parçasından...
Ben zaten yıllardır ruhumla yakıyordum ateşimi ve usul usul veriyordum kendi S.O.S işaretimi.
Sonunda, bir ada, görsün diye beni...
Bazen uğrarız o limana ya geç kalırız ya da erken kalkar gemi ya fırtınaya tutuluruz ya da gitmek gerekir erkenden ..
YanıtlaSilyüreğinize kaleminize sağlık,izniniz olursa yazıyı face de paylaşabilirmiyim tabi kaynak vererek.teşekkürler.
YanıtlaSiltabii ki...umarım bana da nerede paylaştığınızı belirtme nezaketini gösterirsiniz...
YanıtlaSil