Çarşamba, Nisan 07, 2010

bakışlarım



kişisel tarihimde karşıma –sıkça- çıkan bir tespittir: bakışlarım, hissiyatım ve ruhum hakkında, acemi bir suçludan daha fazla ipucu bırakıyormuş ortada… bu hep şaşırtmıştır beni:çünkü hepimiz gibi, bir tane ben yok ki benden içeri.

kimisi mesela, çok kızgın, neredeyse öfke dolu baktığımı söyler hiç beklemediğim bir anda.oysa, o anda hiç de öfkeli değilimdir. hatta kimi zaman, neredeyse hayata pes ettiğim anlarda söylemişlerdir bunu. kimbilir, belki de gördükleri, defansa çekilmiş bir boksörün, yumruk atamadığı anlardaki o çaresiz öfkesidir…

kimisi muzip baktığımı söyler: doğrusu bu ya, bazen gerçekten de muzip bir adamımdır. başka türlü olsaydım, sanırım bu kadar kan kaybıyla yaşayamazdım da...

kimisi de, gözlerimden geçen bulutların çokluğunu söyler bana: hüzünlü baktığımı. “hüzün” artık içi boşaltılmış gibi gelse de çoğumuza; bazen çok da sahici olmayı beceren bir kelimedir aslında. hepimiz, insana dairliğini yitirmemiş hepimiz, bazen, dayak yemiş sokak köpekleri gibi bakarız zira: şimdi, sıcak bir yuvada olsak da…

kimisiyse, bakışlarımdan düpedüz rahatsız olur: dik dik, gözlerinin içine bakarak, sanki unutulmuş bir çağın şamanı gibi, o esirgenmiş ruhlarını ele geçirmemden korkmakla ilgili bir şeyler mırıldanırlar: oysa, o noktada tutsak benimdir; anlamazlar.

bazı zamanlarda, ben de aynaya bakıp, anlamaya/anlamlandırmaya çalışırım bakışlarımı.aynadaki benin bakışlarını tercüme etmeye çalışırım.bu antreman bir yere kadar yarar sağlar, nihai noktada işe yaramaz ama: çünkü, insan kendi kendine aşık bakamaz …

yine de, aynanın bana söylediği şeyler vardır: bakışlarımdaki izleri görürüm orada: hem yaraları, hem de tendürdiyotlardan arta kalan, geçmeye yüz tutmuş o turuncu renk katmanlarını.bir de savaşmaktan, çıplak kalmaktan korkmadığımı görürüm o aynada.ama ne olursa olsun, zahmete değer bulurum bakışlarımla ilgili bu merağımı… her şeyden ama her şeyden soyunacak kadar cesur olup olamayacağımın yanıtı oradadır belki de. belki de, bakarak bir kalbe değip değemeyeceğimi merak ediyorumdur.

ya da, düpedüz, istediğim: bir bakışın kalbime değmesidir…

7 yorum:

  1. Ben daha ziyade muzip olanı görüyorum galiba, hüzünlü bir Taylan abi görüntüsü hayal gücümün sınırlarını zorluyor.

    YanıtlaSil
  2. ben en çok bu çocuğun bakışlarını seviyorum...

    YanıtlaSil
  3. Ben se çoğu kez bakmaktan korkuyorum ya kendime çok benzeyeni görürsem diye

    YanıtlaSil
  4. Ben boncuğu görüyorum bazı bazı o gözlerde. Ama hep hüzünlü zamanlara denk geliyor nedense...

    YanıtlaSil
  5. belki kalbin de bakışların gibi farklıdır birçok insandan ve o nedenle kalbine değen bir bakış bulman pek de kolay olmuyordur. hep korkmuştum gözlerinin taaaa içine bakmaya zira anlatacak çok şeyin olduğu aşikar.

    YanıtlaSil
  6. Ben herşeyi gördüm o gözlerde..sevdiğim gözlerde...

    YanıtlaSil
  7. güzel bir tespit ve masum bir bakış kadar da etkili... :)

    YanıtlaSil

İzleyiciler

Hakkımda

Fotoğrafım
Türkiye
"verba volant, scripta manent..."